Feest!

De afgelopen week was een feest!

Woensdag vierde we kerst samen met Tim zijn familie, bij Marc thuis. Het was erg gezellig en Marc had een heerlijke gourmet geregeld. Ik had nog wel wat moeite met het vlees, maar mijn eetlust is gelukkig net op tijd weer terug voor de feestdagen!

Tweede kerstdag waren we lekker thuis. 's Middags kwam mijn familie en mijn lieve vriendin Danielle. Ook ons kleine nichtje Jael was voor het eerst hier in Enschede. Het was ontzettend gezellig, we hebben heel veel spelletjes gedaan en 's avonds heerlijk gegeten!

Na het eten was het dan eindelijk zover: het kerstconcert van Benediction in de Verrijzeniskerk hier in Enschede. Het was echt heerlijk om de hele avond te zingen en te swingen. De kerk zat helemaal vol, en er waren wel 550 kaarten verkocht! De reacties waren erg positief, we hebben er met z'n alle van genoten! Zelfs de opa van Tim deed mee met een dansje!

In de krant stond afgelopen weekend een hele positieve recentie met als kop:

Benediction, oorverdovende, overtuigende overgave!

Een paar zinnen uit deze recentie:
Zelden heb ik de Verrijzeniskerk zo goed gevuld gezien als op de avond van tweede kerstdag, tijdens het optreden van gospelkoor Benediction. Benediction is niet zomaar een koor, dat valt gelijk op. De onverwachte akkoorden maakten er ware blanke soul van. Het publiek liet zich ook niet onbetuigd, want al tijdens 'Hark the herald angels sing' werd er meegescandeerd. Als een volleerde choreograaf ontpopte André Bijleveld zich bij 'He reigns' en 'Lift the saviour up', waarbij het publiek niet aan community singing, maar aan community dancing deed: met recht een swingende kerk.

Wat een eer dat ik bij dit heerlijke koor mag zingen!!!

Zaterdag was het feest nog niet voorbij, want mijn man was jarig en ook mijn verjaardag werd gevierd. Vanaf de middag tot laat in de avond zat het huis vol visite. Na afloop konden we moe, maar voldaan terugkijken op een hele gezellige dag!
Morgen gaan we naar Zwijndrecht om gezellig nog even naar Rachel's verjaardagsfeestje te gaan. En daarna is het alweer het einde van het jaar...

Wel een bijzonder idee hoor, dat het volgende jaar voor ons zoveel zal veranderen. Dit wordt ons laatste oud en nieuw met z'n tweeen. Volgend jaar rond deze tijd zal er een heel bijzonder kleintje bij ons zijn! We kijken er zo naar uit!

15 weken

Ons kindje blijft snel groeien. Het weegt nu 49,6 gram en is 11-12 cm lang. De huis, waardoorheen het fijne netwerk van bloedvaatjes zichtbaar is, is heel erg dun. Het skelet en beenmerg blijven zich ontwikkelen. Het skelet wordt harder nu het verandert van zacht kraakbeen in hardere botten door de opslag van calcium.
Deze week worden de gezichtsspieren af en toe actief in de vorm van fronzen en lachen. Dit gebeurd ook in de armen en benen, waarbij de handjes zich tot een vuist ballen en de tenen omhoog wijzen.
Het hoofdhaar en de wenkbrauwen blijven deze week groeien. Als ons kindje donker haar krijgt, beginnen de haarzakjes nu met de aanmaak van het pigment dat het haar kleurt. De oortjes staan bijna op de juiste plek, al staan ze nog wel wat laag.

Naar de verloskundige

Vanmiddag hadden we onze tweede afspraak bij de verloskundige.
We zitten bij Verloskundigepraktijk Vivre, hier in Enschede en moeten daar in het begin van de zwangerschap om de vier weken heen.
De uitslag van het bloedprikken was gelukkig goed, ik word aleen extra gecontroleerd omdat ik bloedgroep B negatief heb. Iets wat wel vaker voorkomt en waar je gewoon een extra prik voor krijgt.
Bij onderzoek kon ze mijn baarmoeder goed voelen. Helemaal volgens het boekje.
Natuurlijk was het mooiste moment vanmiddag het horen kloppen van het hartje. Het klonk heel duidelijk en dat gaf een gerust gevoel.
Zo konden we vlak voor de feestdagen ons kleine kindje nog even horen! Super!

14 weken

We hebben een dagboek waar iedere week kort verteld wordt hoe ons kindje zich ontwikkeld.
Vanaf nu willen we iedere week kort iets schrijven over wat daarin staat.
We zijn vandaag precies 14 weken!

We zitten nu officieel in het tweede trimester van onze zwangerschap. Dat is heel goed nieuws, want het risico op een miskraam is nu minder dan 2 procent. Terwijl dat 25 procent was aan het begin van de zwangerschap.
Als we nu een kijkje in de baarmoeder zouden kunnen nemen, zouden we een volledig gevormd kindje zien, inclusief teentjes en vingertjes. Ons kindje is nu 7-9 cm lang en weegt 25,5-28,4 gram. Het hoofdje en het lijfje zijn nu beter met elkaar in verhouding. De nek is duidelijk te zien en het hoofdje is rechtop in plaats van op de borst. De oogjes staan dichter bij elkaar en de oortjes komen aan de zijkanten van het hoofd. De armen en benen worden langer en spieren beginnen zich te vormen.
Dit is een drukke periode voor de baby. Hoofdhaar en wenkbrauwen ontstaan en ook de oogleden en vinger- en teennagels beginnen zich te vormen. Door de aanmaak van hormonen worden de geslachtsorganen ontwikkeld. Ons kindje begint te slikken, de nieren produceren urine en op actieve momenten plast de baby in het vruchtwater. Ons kindje beweegt en buitelt honderden keren per dag.

Welkom!

Welkom op onze blog!
Al een tijdje liepen we met het idee om een eigen blog te beginnen en nu is het er eindelijk van gekomen.Een blog om af en toe wat te schrijven over wat we beleven, waar we mee bezig zijn en wat ons bezig houdt.De komende maanden zijn voor ons heel bijzonder, omdat we in juni 2009 ons eerste kindje verwachten! Al vanaf het eerste moment noemde Tim ons kindje ons kleine Lammetje...en zo noemen we het nu eigenlijk nog steeds. Dus als je dat ergens leest, weet je waar we het over hebben.We kijken ontzettend uit naar het moment dat ons kleine Lammetje bij ons zal zijn!Tot die tijd kun je hier de ontwikkelingen lezen...

De afgelopen weken

We hebben de afgelopen weken al een aantal echo's gehad en ook zijn we voor een eerste afspraak naar de verloskundige geweest. Even een kort verslagje van al deze gebeurtenissen:
Begin oktober was het grote moment, een zwangerschapstest bevestigde wat we al dachten, maar vooral hoopten: we waren zwanger! Helemaal dolgelukkig maakten we een letterlijk vreugdedansje door de kamer. Nog zo onwerkelijk dat dit zou gaan betekenen dat we straks papa en mama zouden worden! We zijn meteen maar even een rondje gaan wandelen, om wat tot rust te komen....anders zou er van slapen helemaal niets komen.

Daar loop je dan, 's avonds laat op straat...het liefst zou je overal willen aanbellen en vertellen dat je zwanger bent...je kijkt anders aan tegen mensen die je tegenkomt...zouden ze aan je zien dat je nu zwanger bent? Onzin natuurlijk, maar de zwangerschapshormonen waren duidelijk aan het werk! 's Avonds lag er een cadeautje op mijn kussen. Een heel lief pakje wat Tim al in Canada had gekocht en voor dit moment had bewaard...zo lief!

Kort daarna hebben we de familie op de hoogte gebracht. Sommige hadden al zulke sterke vermoedens dat ontkennen niet zoveel zin meer had. Prachtig om te zien hoe de gezichten van de aanstaande opa's en oma's gaan stralen bij dit goede nieuws!

Helaas begon ik eind oktober wat bloed te verliezen en dus leek onze droom in één keer weggeslagen. Een echo op 27 oktober gaf weer hoop. Er was een heel klein vruchtje zichtbaar, te klein om al hartactiviteit waar te nemen. Twee hele spannende weken volgenden. Zou het allemaal goed gaan, zou ons kindje gaan groeien? Op vrijdagmorgen 7 november gingen we allebei behoorlijk gespannen naar het echobureau. Wat een opluchting om te horen dat alles helemaal goed was! Ons kindje was gegroeid van 4 mm naar 1,4 cm.

Het lijkt maar een heel klein beetje, maar voor ons was het gigantisch veel! Eenmaal thuis komen de emoties eruit. We mogen er nu weer echt in geloven dat we straks een kindje krijgen!

De weken tot de volgende echo staan helemaal in het teken van de misselijkheid. Ik val 8 kilo af en kan met moeite wat binnenhouden. Toch denk ik telkens aan ons kleine Lammetje, de naam die Tim meteen al voor ons kindje had... Al zie ik het soms even niet meer zitten en ben ik de misselijkheid zo zat. Straks komt ons kleine wonder, daar heb ik alles voor over!

Vrijdag 12 december is het zover. We zijn bijna 13 weken en krijgen weer een echo. Opnieuw heel spannend, omdat bijna alle miskramen plaatsvinden voor de 13 weken.

Het gevoel dat ik heb als we ons kindje weer zien is onbeschrijfelijk! Daar ligt het en zit dat echt in mijn buik? Het kindje is ontzettend actief en beweegelijk en dus is het meten erg lastig. Het springt echt heen en weer en we zien beentjes en armpjes bewegen! Het kindje is weer goed gegroeid en op dat moment 7 cm! Alles ziet er prima uit!

Langzaam aan begin ik een buikje te krijgen en wordt de misselijkheid minder! We gaan genieten van de komende tijd en houden jullie op de hoogte van de ontwikkelingen!