35 weken

Met enig schroom en schaamte plaats ik weer een berichtje op onze blog...
Enthousiast begonnen, maar ondertussen zijn er al heel wat weken verstreken sinds ons laatste berichtje.
Waarom?
Allerlei excuses, maar laten we het er maar op houden dat ik zo aan het genieten ben van deze zwangerschap dat ik er meestal helemaal niet bij nadacht om weer wat te plaatsen. Of wel, maar dan bedacht: dat doe ik morgen wel weer...

Het einde van de zwangerschap komt al in zicht! Onvoorstelbaar wat is de tijd toch snel gegaan!
Ik kan me nog zo goed herinneren dat we het grote nieuws aan opa's en oma's vertelden en dat mijn buikje langzaam begon te groeien.
Nu is dit alweer mijn tweede week verlof en kun je niet meer om mijn buik heen.
Nog maar een paar weekjes en dan is het zover! We kijken er zo naar uit!
De afgelopen weken zijn eigenlijk heel goed verlopen. Ik ben rond de 26 weken nog even flink beroerd geweest en moest helaas ook weer naar het ziekenhuis aan het infuus. Maar sindsdien ben ik goed opgeknapt en vooral de laatste weken heb ik volop energie en eigenlijk bijna geen kwaaltjes.
Ik heb zin in van alles, heb heerlijk last van nesteldrang en geef daar gewoon maar aan toe.
Het werken verliep de laatste weken ook prima en ik had ook eigenlijk best nog 2 weekjes kunnen doorwerken, maar thuis zijn en even 'niets' moeten is toch stiekem ook wel lekker.
Bovendien heb ik nog zoveel vakantie en overuren dat ik vanaf 3 april t/m 2 september verlof heb! Lang genoeg lijkt me en daar ga ik heerlijk van genieten!
Een belangrijke mijlpaal van de afgelopen weken was ook het definitief bepalen van onze jongens- en meisjesnaam. Die jongensnaam was er al vrij snel en zonder twijfel. Maar de meisjesnaam was toch een stuk lastiger. Dan ook nog voor allebei een tweede naam, maar dat ging op een bijzonder manier heel snel!
Nu staan allebei de namen vast, hebben we zien staan op een proefdruk van het geboortekaartje. En wat zijn ze leuk! Zowel de namen als de kaartjes!

Natuurlijk ook best een hele spannende tijd de komende weken. Maar we zijn er klaar voor! Eigenlijk alles in huis is netjes, gewassen en schoon.
Vanavond gaan we het wiegje in elkaar zetten en vanaf volgende week mag de box de kamer in.
Zo leven we als gezin toe naar de komst van ons kleine wonder. En de kinderen kijken er minstens net zo erg naar uit als wij! Luuk vraagt zo vaak wanneer de baby komt en vindt het prachtig om alle kleine kleertjes in de kast te zien en de kamer van de baby vol met knuffels te leggen.
En Sara die geeft nog steeds heel veel kusjes op mijn buik en straks vast nog veeeeeel meer aan haar broertje of zusje!

24 weken

23 weken

Wat is het toch bijzonder, het idee dat er een prachtig klein mensje in mijn buik aan het groeien is, dat we nu eigenlijk al niet meer uit ons leven kunnen wegdenken.
Ook voor Luuk en Sara is de komst van de baby iets waar ze steeds meer mee bezig zijn.
Sara wil vooral kijken naar de baby, op haar manier dan en geeft mijn buik regelmatig een 'nuffel' of heel veel kusjes!
Luuk is de verstandige, grote broer die nu soms al heel bezorgd is en aan dingen denkt waar wij nog helemaal niet mee bezig zijn. Toen hij vorige week een keer naar buiten liep en voelde dat het best wel koud was, wilde hij een muts op. Maar mama, heb je voor de baby straks ook wel een muts? Eigenlijk moet je een klein mutsje hebben voor de baby straks he?! Heb je die wel mama?
Want de baby mag het niet koud krijgen, toch?
Hij denkt op zo'n lieve, zorgzame manier mee.
Sara roept met grote regelmaat: baby boren is.....flesje geven, badje, nuffelen, kleertjes aan. Ze heeft het hele rijtje al klaar en ik weet zeker dat ik straks twee hele goede hulpjes zal krijgen!
Het zal wel een kunst zijn om het af te wisselen en goed om te gaan met jaloezie, want ze staan straks te springen om voor de baby te zorgen!

Afgelopen zondagmiddag was weer een soort mijlpaal, een heel bijzonder moment.
Ik lag even heerlijk te rusten op bed....dat is af en toe zoooooo lekker! Tim zou me wakker maken.
Toen hij bovenkwam was ons kindje al heel bewegelijk dus riep ik hem meteen om het misschien te kunnen voelen. De afgelopen weken had hij dat al regelmatig geprobeerd, maar of er gebeurde niets of de baby schopte wel, maar dan was het niet krachtig genoeg voor Tim om te voelen.
Ook nu legde hij zijn hand op mijn buik en we wachten even geduldig af.
Ineens voelde ik een best wel hard schopje en meteen keek ik Tim aan. Ja!!!, riep hij! Ik voel het!
Het is eigenlijk maar een heel klein iets, maar wat kun je dan blij en dankbaar zijn!
Het is toch alsof papa Tim voor het eerst even echt contact maakt met ons kleine wonder!
Er verscheen een hele grote glimlach op Tim zijn gezicht! Mooi om te zien!

De komende tijd gaan we toch maar eens serieus nadenken over namen..... Toch best wel lastig als je denkt de leukste jongens en meisjesnaam al gekozen te hebben.
Hebben jullie leuke suggesties? Stuur ze gerust!

21 weken

En dan ineens is het alweer 8 januari, een nieuw jaar, een jaar waarin we ons kleine wonder mogen verwelkomen! We zitten op de helft van de zwangerschap en al liggen er nog heel wat weken voor ons, we zijn steeds meer bezig met regeldingen en voorbereidingen voor de komst van Lammetje3!
De afgelopen 2 weken waren vol van feestelijke dagen en heel veel gezelligheid!
We vierden kerst met onze families, vierden onze verjaardagen en hadden een heel mooi en gezellig oud en  nieuw. Met 10 volwassenen en 12 kindjes die allemaal heel lief hebben geslapen zodat wij konden genieten van heerlijk eten, vriendschap en gezelligheid! Ach, dan is 3 straks een makkie, toch?!
Op mijn verjaardag, 30 december, hadden we onze 20 weken echo. Mooi en bijzonder, maar ook wel heel erg spannend! Ze kunnen zoveel zien en wat als ze iets tegenkomen wat niet goed is?
Toch wilden we niet negatief denken en erop vertrouwen dat het goed zou zijn.
En wat was het bijzonder!
We kregen een hele uitgebreide echo en konden ons allebei van Sara niet herinneren dat het zo uitgebreid was. We hebben wel bijna een half uur binnen gezeten en vol verwondering naar ons kleine wonder gekeken. Mijn lieve mama was mee en het was heel waardevol om dit met haar te kunnen delen.
Ons kindje lag bijna de hele tijd met één handje tegen een oortje en het andere handje op de mond. Het lag er zo relaxed bij!

Hoofdje met het handje bij de mond

Het moment dat het een armpje bewoog en we het handje zagen grijpen was zo bijzonder, we konden zelfs de vingertjes tellen!
Je zou haast denken dat het allemaal wat 'normaler' wordt nu je zo'n zwangerschap en echo al wat vaker hebt meegemaakt. Sommige mensen zeggen ook dat het bij een derde allemaal zo snel gaat dat je er veel minder bewust van geniet. Voor ons is het juist niet zo! We genieten ontzettend en juist omdat we een beetje weten wat komen gaat lijkt het allemaal nog intenser en maken we een echo nog wat bewuster mee. Het blijft zo'n groot wonder!
Ondertussen voel ik ons kindje iedere dag en het gaat steeds meer bewegen! De placenta ligt aan de achterkant, dus ook aan de buitenkant kan ik de schopjes en bewegingen al een beetje voelen!
Tim is tot nu toe elke keer net iets te laat geweest, maar zal het vast en zeker binnenkort ook kunnen voelen.
We blijven genieten en zijn God zo dankbaar dat we dit grote wonder van nieuw leven opnieuw mogen meemaken!

U bent het die mij heeft gemaakt, wat U bedacht heeft is volmaakt en daarom dank ik U altijd!
(tekst die op het geboortekaartje van Luuk stond...)

Beentje en voetje
 

18 weken

De tijd gaat echt snel!
Helemaal in deze maand van feestdagen is er zomaar weer een week voorbij!
Afgelopen week ben ik bij de verloskundige geweest en inmiddels is besloten dat ik in het ziekenhuis moet bevallen. Het idee was in eerste instantie echt wel wennen, na 2 bevallingen thuis. Maar ik wil geen enkel risico nemen en volg het advies van de verloskundige op.
Gelukkig mag mijn eigen verloskundige de bevalling doen, dat vind ik zelf een heel prettig idee.
Ook krijg ik vanaf 30 weken extra groei-echo's om er zeker van te zijn dat het kindje niet te groot wordt. Mocht dat wel zo zijn dat wordt er actie ondernomen.
We wachten maar geduldig af....voor zover dat lukt....hihi...
Ondertussen gebeurd het regelmatig dat ik ons kleine ukkie voel! Zo fijn dat eerste contact!
Ik kan niet wachten tot Tim en de kinderen het ook kunnen voelen!

Luuk is zo bezig met het feit dat hij weer grote broer wordt!
In de winkel vertelde hij gister trots dat zijn mama een baby in de buik heeft!
'Ik wil heel graag een zusje', zei hij daarna. 'Maar je hebt toch al een zusje?' zei de mevrouw van de winkel. 'Ja, maar ik vind zusjes zo leuk, dus ik wil nog wel een zusje'!
Zo schattig!
Toen ik hem vroeg wat hij ervan zou vinden als hij een broertje krijgt, zei hij: 'Oh, maar dat vind ik ook wel goed hoor!'. Gelukkig maar...

17 weken

De weken vliegen echt voorbij. De tijd gaat zo snel!
Ondertussen is mijn misselijkheid weg en zijn we heerlijk aan het genieten van alles wat komen gaat!
Ik ben weer lekker aan het werk en ook thuis hebben we van alles gedaan.
Luuk en Sara hebben allebei een nieuwe kamer en die zijn erg mooi geworden. Sara slaapt in haar grote bed en dat gaat ontzettend goed! Ze heeft er nog geen moment moeilijk over gedaan, gaat liggen en valt in slaap. Heerlijk meisje!
Er zijn nog een paar klusjes die gedaan moeten worden, de voorzolder moet nog geschilderd en de gang en overloop geschilderd. Daarnaast willen we allebei de trappen laten bekleden met vloerbedekking. Niet zo heel veel meer dus, we zijn mooi op tijd klaar straks!

Luuk en Sara zijn er allebei erg mee bezig dat er een baby komt. Allebei op hun eigen manier praten ze erover en stellen ze vragen. Luuk heeft alles ontzettend goed door, stelt de meest ingewikkelde vragen en bid trouw elke dag dat de baby heel snel gaat groeien. Sara wijst regelmatig naar mijn buik en zegt dan Hajo baby! Baby boren? Sara fesje geven?
Het is zo mooi om te zien hoe lief ze allebei voor me zijn. Luuk komt regelmatig een dekentje brengen als ik even op de bank zit en Sara geeft een handje in plaats van dat ik haar op moet tillen en zegt dan mama, baby buik.
Ze zijn zo leuk!

Ons kindje groeit ondertussen ook maar door en is ondertussen alweer 18 cm!
Het kan vanaf nu ook al geluiden opvangen, al zijn die geluiden nog erg dof.
Afgelopen vrijdag heb ik ons kindje voor het eerst gevoeld en dat was geweldig!
Je zult misschien denken dat het wel gaat wennen, nu de derde op komst is, maar dat is zeker niet zo.
Het blijft zo bijzonder om je kindje te kunnen voelen, al zijn het nog maar kleine klopjes. Maar het voelt zo fijn en zo vertrouwd!

Vanaf nu weer regelmatig een nieuw berichtje op deze blog!

31 oktober 2013

Op 31 oktober hebben we onze 12 weken echo.
Van tevoren ben ik best relaxed, want ik ben nog zo misselijk...dat moet haast wel goed zitten.
Maar als het dan zover is en we de kamer in mogen, voel ik me erg gespannen.
Is alles echt wel goed en is ons wondertje goed gegroeid?
De echo wordt gemaakt door Bienke, de verloskundige die bij de bevalling van Luuk was. Zij is bezig met een opleiding om naast verloskundige ook echo's te mogen maken. Leuk om haar zo weer eens tegen te komen.
Al snel zien we een prachtig kindje dat op en neer springt in mijn buik.
Het is zo grappig om te zien, soms ligt het weer heerlijk stil en dan ineens weer een sprongetje.
Alles ziet er goed uit, we zien armpjes en beentjes en zijn opnieuw onder de indruk van dit grote wonder!