24 weken

23 weken

Wat is het toch bijzonder, het idee dat er een prachtig klein mensje in mijn buik aan het groeien is, dat we nu eigenlijk al niet meer uit ons leven kunnen wegdenken.
Ook voor Luuk en Sara is de komst van de baby iets waar ze steeds meer mee bezig zijn.
Sara wil vooral kijken naar de baby, op haar manier dan en geeft mijn buik regelmatig een 'nuffel' of heel veel kusjes!
Luuk is de verstandige, grote broer die nu soms al heel bezorgd is en aan dingen denkt waar wij nog helemaal niet mee bezig zijn. Toen hij vorige week een keer naar buiten liep en voelde dat het best wel koud was, wilde hij een muts op. Maar mama, heb je voor de baby straks ook wel een muts? Eigenlijk moet je een klein mutsje hebben voor de baby straks he?! Heb je die wel mama?
Want de baby mag het niet koud krijgen, toch?
Hij denkt op zo'n lieve, zorgzame manier mee.
Sara roept met grote regelmaat: baby boren is.....flesje geven, badje, nuffelen, kleertjes aan. Ze heeft het hele rijtje al klaar en ik weet zeker dat ik straks twee hele goede hulpjes zal krijgen!
Het zal wel een kunst zijn om het af te wisselen en goed om te gaan met jaloezie, want ze staan straks te springen om voor de baby te zorgen!

Afgelopen zondagmiddag was weer een soort mijlpaal, een heel bijzonder moment.
Ik lag even heerlijk te rusten op bed....dat is af en toe zoooooo lekker! Tim zou me wakker maken.
Toen hij bovenkwam was ons kindje al heel bewegelijk dus riep ik hem meteen om het misschien te kunnen voelen. De afgelopen weken had hij dat al regelmatig geprobeerd, maar of er gebeurde niets of de baby schopte wel, maar dan was het niet krachtig genoeg voor Tim om te voelen.
Ook nu legde hij zijn hand op mijn buik en we wachten even geduldig af.
Ineens voelde ik een best wel hard schopje en meteen keek ik Tim aan. Ja!!!, riep hij! Ik voel het!
Het is eigenlijk maar een heel klein iets, maar wat kun je dan blij en dankbaar zijn!
Het is toch alsof papa Tim voor het eerst even echt contact maakt met ons kleine wonder!
Er verscheen een hele grote glimlach op Tim zijn gezicht! Mooi om te zien!

De komende tijd gaan we toch maar eens serieus nadenken over namen..... Toch best wel lastig als je denkt de leukste jongens en meisjesnaam al gekozen te hebben.
Hebben jullie leuke suggesties? Stuur ze gerust!

21 weken

En dan ineens is het alweer 8 januari, een nieuw jaar, een jaar waarin we ons kleine wonder mogen verwelkomen! We zitten op de helft van de zwangerschap en al liggen er nog heel wat weken voor ons, we zijn steeds meer bezig met regeldingen en voorbereidingen voor de komst van Lammetje3!
De afgelopen 2 weken waren vol van feestelijke dagen en heel veel gezelligheid!
We vierden kerst met onze families, vierden onze verjaardagen en hadden een heel mooi en gezellig oud en  nieuw. Met 10 volwassenen en 12 kindjes die allemaal heel lief hebben geslapen zodat wij konden genieten van heerlijk eten, vriendschap en gezelligheid! Ach, dan is 3 straks een makkie, toch?!
Op mijn verjaardag, 30 december, hadden we onze 20 weken echo. Mooi en bijzonder, maar ook wel heel erg spannend! Ze kunnen zoveel zien en wat als ze iets tegenkomen wat niet goed is?
Toch wilden we niet negatief denken en erop vertrouwen dat het goed zou zijn.
En wat was het bijzonder!
We kregen een hele uitgebreide echo en konden ons allebei van Sara niet herinneren dat het zo uitgebreid was. We hebben wel bijna een half uur binnen gezeten en vol verwondering naar ons kleine wonder gekeken. Mijn lieve mama was mee en het was heel waardevol om dit met haar te kunnen delen.
Ons kindje lag bijna de hele tijd met één handje tegen een oortje en het andere handje op de mond. Het lag er zo relaxed bij!

Hoofdje met het handje bij de mond

Het moment dat het een armpje bewoog en we het handje zagen grijpen was zo bijzonder, we konden zelfs de vingertjes tellen!
Je zou haast denken dat het allemaal wat 'normaler' wordt nu je zo'n zwangerschap en echo al wat vaker hebt meegemaakt. Sommige mensen zeggen ook dat het bij een derde allemaal zo snel gaat dat je er veel minder bewust van geniet. Voor ons is het juist niet zo! We genieten ontzettend en juist omdat we een beetje weten wat komen gaat lijkt het allemaal nog intenser en maken we een echo nog wat bewuster mee. Het blijft zo'n groot wonder!
Ondertussen voel ik ons kindje iedere dag en het gaat steeds meer bewegen! De placenta ligt aan de achterkant, dus ook aan de buitenkant kan ik de schopjes en bewegingen al een beetje voelen!
Tim is tot nu toe elke keer net iets te laat geweest, maar zal het vast en zeker binnenkort ook kunnen voelen.
We blijven genieten en zijn God zo dankbaar dat we dit grote wonder van nieuw leven opnieuw mogen meemaken!

U bent het die mij heeft gemaakt, wat U bedacht heeft is volmaakt en daarom dank ik U altijd!
(tekst die op het geboortekaartje van Luuk stond...)

Beentje en voetje