15 weken

Met een heerlijk zonnetje erbij, gaat in de tuin van alles groeien en bloeien. Prachtig om te zien hoe kleine knopje groter worden en er een bloem ontstaat.
Nog wonderlijker is het om te bedenken dat ons kindje groeit en groeit.
Ons kleine wonder is nu zo groot als een theelepeltje, 11 cm ongeveer en weegt nog geen 100 gram.
Afgelopen week was ook wel een bijzondere week. Toen ik woensdagavond op de bank lag voelde ik ineens ons kleintje bewegen! Als het de eerste zwangerschap was geweest had ik me waarschijnlijk afgevraagd of het wel ons kindje kon zijn... Maar omdat ik het al een keer heb meegemaakt, wist ik nu zonder twijfel dat dit een prachtig teken van leven van ons mini Lammetje was! Bij Luuk was ik 17 weken toen ik hem voor het eerst voelde, dus dit is best wel snel. Maar het scheelt alles dat ik nu weet wat het is en hoe het ongeveer voelt.
Het moment blijft ontzettend indrukwekkend en heeft ook zoiets intiems. Net alsof je even echt contact hebt met je kindje. Het maakte me stil van verwondering en tegelijk was ik helemaal enthousiast en heb ik gelijk mijn moeder gebeld.
Wat is het toch een prachtig voorrecht om dit kindje te mogen dragen!

14 weken

In mijn buik is het een drukte van jewelste. Ons kindje trappelt met de beentjes, maakt zelfs stapbewegingen, zwaait met de armpjes, balt de handen tot vuistjes, beweegt de teentjes en vingertjes en zwemt van de ene kant van mijn buik naar de andere kant heen en weer. Maar nog steeds kan ik het niet voelen. Die beweeglijkheid is heel goed voor het trainen van de spieren. Zelfs de stembanden van ons kindje zijn nu klaar! Alleen kan ons kindje natuurlijk nog geen geluid maken, want daar heeft hij of zij lucht voor nodig.

Dat de stembanden van Luuk het prima doen, ervaren we elke dag. Het is zo'n vrolijk mannetje, wat de hele dag door kletst en liedjes zingt.
Hij komt soms met de moeilijkste, vreemdste woorden en hoeft een liedje maar een paar keer te horen en hij zingt het al mee. Op zijn manier natuurlijk...
Sinds kort is zijn favoriet: 'Ik zag een kuikentje dat bij zijn moeder zat'.
Waarschijnlijk omdat hij helemaal gek is op de kippetjes die opa en oma in Zwijndrecht hebben. Als hij bij opa en oma is mag hij samen met opa bij de kipjes in het hok gaan kijken of er een ei ligt. Trots roept hij dan: ei, ei en soms mag hij het heel voorzichtig bij oma brengen. Hij is er zo vol van dat hij zelfs regelmatig voor de kipjes en opa wil bidden. Voordat hij zijn boterhammetje eet, doet hij zijn handjes voor zijn ogen en vanmiddag bad hij: Opa aaien, kippies aaien, ei, opa kussie, kippies, amen!
Het is zo geweldig om hem te horen zingen en vooral omdat hij er zijn eigen humoristische versie van maakt:


In de saduw van uw vleutels,
wil ik aaien, wil ik aaien,
In de saduw van uw vleutels,
wil ik aaien, oh ja!

(Origineel: In de schaduw van uw vleugels,
wil ik schuilen, wil ik schuilen,
In de schaduw van uw vleugels,
wil ik schuilen, oh Heer.)

13 weken

Ons kindje blijft groeien en langzaam aan begint dat ook voor de buitenwereld zichtbaar te worden! Riep ik een paar weken geleden nog dat ik nog lang niet aan zwangerschapskelding toe was, nu zitten 'normale' broeken me echt veel te strak en begint er langzaam een buikje te komen.
Tim vindt het prachtig en die buik kan van hem niet snel genoeg komen!
Zelf kijk ik ontzettend uit naar het moment dat ik ons kindje voor het eerst ga voelen. Ik weet nog goed hoe bijzonder ik dat vond en wat een wonder als je je steeds meer gaat beseffen dat er iets in je leeft! Iets....? Ons kindje, een prachtig wonder! Luuk voelde ik met 17 weken, dus waarschijnlijk nog een paar weekjes geduld...
En zo zijn er telkens weer mijlpalen, momenten dat het even heel werkelijk wordt.

Ander geweldig groot nieuws is dat mijn lieve tweelingzus ook zwanger is!
Het is zo onvoorstelbaar, zo wonderlijk en ik ben zo gelukkig dat Jael ook grote zus wordt! Rachel is op dit moment ongeveer 7 weken zwanger, dus we schelen ongeveer 6 weken. Jael en Luuk schelen 8 maanden en zijn echte vriendjes, deze kleine wondertjes schelen straks bijna niets en gaan dus echt samen opgroeien!
Het is zo heerlijk om samen te kunnen genieten, ondanks de misselijkheid, samen te klagen over kwaaltjes en plannetjes te maken voor de babykamer!
Ons verlof loopt voor een gedeelte ook samen en daar gaan we natuurlijk mooi gebruik van maken! Veel bij elkaar zijn en samen genieten van de eerste weken!
Voor oma Anneke moet het allemaal nog wel even landen hoor... Straks in een paar weken tijd twee kleinkinderen erbij en twee dochters met een dikke buik!
Aan de andere kant kan ze niet wachten en heeft ze nu een dubbel excuus om weer eens langs die babykleertjes te lopen en zelf van alles te maken!

Wat zijn we dankbaar. Dankbaar dat God leven geeft!