39 weken

Lief klein kindje,

Het is nu bijna zover...
Nog eventjes geduld en dan kom je bij ons! We zijn zo nieuwsgierig naar je en zo benieuwd hoe je eruit ziet!
We kunnen haast niet wachten en papa en mama hebben het de laatste dagen heel erg veel over je. Mama probeert het rustig aan te doen en geniet nog lekker van haar verlof. Papa doet nog wat kleine klusjes in huis, niet omdat het echt nog af moet voordat jij komt, maar volgens mij omdat hij stiekem toch ook wel een beetje zenuwachtig is! En je grote broer Luuk, die vraagt regelmatig naar je. Vanochtend kwam hij bij papa en mama in bed liggen en vroeg vol verwachting: baby boren? Toen mama haar dikke buik liet zien, snapte hij dat het nog niet zover was en zei hij: nee, baby mama buik...
Je wiegje hangt klaar, je kleertjes zijn gewassen en iedereen kijkt uit naar je komst!
Tantes en ooms bellen of smsen regelmatig en ook de aanstaande oma's zijn ineens wel heel erg nieuwsgierig als we de telefoon niet meteen opnemen.
Wat zal je straks veel aandacht krijgen, mensen die je willen zien, met je willen knuffelen!
Je bent als het goed is helemaal klaar en kunt elk moment komen, maar we wachten geduldig af. Het is zo'n fijn idee dat we weten dat onze Hemelse Papa precies weet wanneer jij komt en dat Hij erbij is!
Soms kun je haast niet wachten op een cadeautje en ben je zo nieuwsgierig...maar het moment van 'uitpakken' is dan zo bijzonder en daar kijken we naar uit!

Lief, mooi, klein kindje. We kunnen op dit moment niets bedenken waar we zo naar verlangen en uitkijken als naar jou!
Je bent prachtig, dat weten we nu al! En oh wat houden we al gigantisch veel van je!

WELKOM in ons gezinnetje!

Papa Tim, mama Talitha en grote broer Luuk!

37 weken

Foto's zeggen soms zoveel meer dan woorden...

Dankjewel Karin, voor deze prachtige foto's!!!

36 weken

Terug van weggeweest...
Het is een tijdje stil geweest hier. Ondertussen heb ik alweer bijna 3 weken verlof en dus alle tijd van de wereld om mijn blog bij te werken, zou je denken.
Maar toch zijn de afgelopen weken best druk geweest en ben ik met zoveel andere dingen bezig geweest dat de blog er een beetje bij inschoot... Gelukkig zijn er trouwe lezers die de laatste dagen begonnen te vragen waarom ik niet meer op onze blog schreef. Dus hoogste tijd voor een update!

Ons prachtige kleine wonder is er ondertussen echt bijna klaar voor om op de wereld te komen en wat kijken we ernaar uit!
Zoals ik al eerder schreef heb ik inmiddels afscheid genomen en zit ik alweer een paar weekjes thuis. De eerste week lekker een 'beetje' rustig aan gedaan. Voor mijn doen dan.
Maar de afgelopen twee weken stonden eigenlijk vooral in het teken van heftige nesteldrang en ontzettende schoonmaakkriebels! Als we nu mee zouden doen met het schoonste huis van Nederland, winnen we met stip! Werkelijk ieder laadje, ieder hoekje heb ik aangepakt. Alle laadjes helemaal leeg en ik denk wel 50 kg aan rommel weggegooid. Ineens hebben we in de woonkamer de helft van de laadjes en kastjes leeg... Haha! De schoonmaakdrang was een heel stuk heftiger nog dan met Luuk. Ineens wilde ik ook alles, werkelijk alles wassen... Dus zijn alle knuffels in huis, kussentjes, dekentjes gewassen. Naast natuurlijk alle babyspullen, maar dat is vrij normaal.
De hele keuken is gesopt, de voorraadkast uitgezocht en schoongemaakt en bovenop alle kasten en lampjes vind je echt geen plukje stof meer hoor!
Deze week komen mijn schoonmoeder en schoonzus de deuren nog schoonmaken en de badkamertegels. Super lief! Dan is echt alles klaar!

Dat ik me soms iets te druk maak, heb ik helaas ook gemerkt. Na een dagje winkelen en een week heel veel doen kreeg ik 2 weken geleden ineens zulke heftige buikpijn! Lopen deed zo'n pijn, heel veel steken en de hele buik was gevoelig! De verloskundige wilde geen risico nemen en stuurde me meteen door naar het ziekenhuis. Daar heb ik een paar uur aan een CTG gelegen en is er een echo gemaakt. Gelukkkig was met ons kindje alles goed! En wat bleek,wat ik ook wel gevoeld heb, die nacht is ons kindje gedraaid van stuitligging naar de juiste positie! Je kunt je voorstellen dat dat niet heel zachtzinnig gaat als een baby van ruim 40 cm ineens helemaal omdraait. Dat in combinatie met al hele gespannen en pijnlijke spieren door veel teveel lopen, tillen en bezig zijn... Mijn hele buik en de spieren en banden waren gewoon overbelast. Gelukkig niets met ons kindje dus!
Mijn lieve vriendin Josee en dochter Kati hebben me gezelschap gehouden in het ziekenhuis, zo gezellig!

Terwijl ik dit typ zit ik lekker een weekje in Zwijndrecht bij mijn ouders. Maar goed ook hoor, want hier kan ik even helemaal niets wat schoonmaken en opruimen betreft en kom ik echt tot rust!
Luuk is helemaal in zijn element en is ook zo aan het genieten! Spelen met de trein, samen met opa kippies voeren en kijken of er een eitje ligt en natuurlijk heel veel spelen met Jael. Ze zijn zo gek op elkaar!

Oh ja en het toppunt van genieten ben ik nog bijna vergeten... Mijn allerliefste man verraste me vorige week donderdag ineens met 2 nachtjes samen weg!
Op donderdagochtend kwam mijn schoonmoeder ineens binnen om Luuk op te halen. Ik zat nog in mijn pyama en was me nergens van bewust. Tim kwam met een tas binnen met allemaal lekkere en leuke dingen, allemaal cadeautjes voor mij! En daarbij een brief waarin stond dat we samen weg gingen, maar waarheen?...
Een uurtje later zaten we in de auto. We reden door Duitsland naar het zuiden, ik had echt geen idee waar we heen gingen. Maar toen de borden Maastricht kwamen en we nog maar een klein stukje moesten rijden, had ik het door: Zuid-Limburg!
Na een heerlijke lunch in Valkenburg zouden we om 2 uur ergens een rondleiding krijgen.
Er lag een prachtig kasteel op een rotsachtige heuvel aan de Geul en daar reden we de oprijlaan op. Wat een leuk idee om dit te gaan bezichtigen. Maar toen we binnenkwamen en verwelkomt werden hoorde ik ineens dat we hier 2 nachten gingen slapen!
Onvoorstelbaar, ik dacht echt dat ik droomde! Dit heb ik altijd al eens gewild, slapen in een echt kasteel!

Er waren 10 prachtige kamers in het kasteel. Onze kamer was gigantisch groot met een erkertje, hele hoge plafonds, een echt kasteelbed en hoge plafonds met gouden versieringen en een kroonluchter als lamp! En in de badkamer een whirlpool met stoomcabine waar je wel met 4 mensen in kon!
Oh wat hebben we genoten en wat hebben we samen heel veel lol gehad! Meters schuim in bad, relaxmaskertjes, heerlijk gegeten, genoten van de prachtige natuur, de gezellige stad Maastricht en Valkenburg, een bezoek aan de grotten...
En dan het weer, echt een cadeautje, vanaf donderdagmorgen tot zaterdagavond alleen maar zon en een strakblauwe lucht! Iedere maaltijd, inclusief ontbijt zaten we buiten in het zonnetje!

Wat maakt dit me dankbaar, wat hebben we het goed, wat een zegeningen!
En wat bof ik met mijn fantastische, romantische man! Zo lief hoe hij dit allemaal geregeld heeft!
Mijn allerliefste man, mijn levensmaatje en straks vast en zeker de allerbeste papa van ons kleine wonder!

33 weken

Met ongeveer 41 cm en 2000 gram kan ons kindje niet zo heel veel bewegen in mijn buik. En eigenlijk is dat jammer, want bij de controle van afgelopen week bleek dat ons eigenwijze ukkie in stuit ligt... Ook is het zelfs al iets ingedaald en dat werkt natuurlijk ook niet echt mee aan nog een draaipoging.
Volgende week weer op controle, waarschijnlijk een extra echo en dan maar eens verder kijken.
Maak me er eigenlijk helemaal niet druk om. Als ons kindje maar gezond is en het komt er hoe dan ook toch wel uit!

Waar ik meer mee bezig ben is mijn verlof. Dat komt nu echt wel heel dichtbij! Nog maar 2 daagjes werken en dan is het zover! Woensdag als afsluiting nog een heerlijk etentje met mijn lieve collega's en dan ga ik genieten van heel veel weekjes vrij!
Omdat ik er nog flink wat overuren en vakantie aan vast heb geplakt hoef ik pas 7 februari 2012 weer te beginnen, bijna 24 weken vrij dus... En dan werk ik in eerste instantie nog maar 14 uur... Pas per 14 maart 2012 ga ik weer volledig, voor 18 uur aan het werk!
Oh, wat een heerlijk vooruitzicht!

Zoals beloofd nog de foto's van de boom in de babykamer:
(de rest van het kamertje en meubeltjes zijn nog hetzelfde als bij Luuk... Mocht je dit leuk vinden, dan kun je dit recht in het archief nog terugkijken, bij week 38...)

32 weken

Ongeveer 40 cm en 1800 gram, ons kindje blijft groeien!
Nog steeds vinden we allebei dat de tijd ontzettend snel gaat! Nog maar een paar weekjes en dan is ons prachtige geschenk bij ons!

De laatste voorbereidingen zijn klaar en we zijn bezig de laatste dingetjes te regelen.
De namen stonden eigenlijk sinds onze vakantie al vast, maar we zijn er nu wel helemaal uit dat ze definitief zijn! En zowel de meisjes als jongensnaam is zo leuk!!!
Verder hebben we een geboortekaartje geregeld en die is ook erg mooi geworden, vinden wij...
Het kamertje is op een paar kleine dingetje na helemaal klaar(volgende week volgen echt de foto's hoor...) en morgen heb ik de intake van de kraamzorg.

En met dat de weken voorbij gaan, begint het bij ons steeds meer te kriebelen! Wanneer zal ons kindje komen, wat zal het zijn, hoe zal het eruit zien? Allebei kunnen we ook niet wachten op het moment dat Luuk zijn broertje of zusje voor het eerst zal zien! Wat zal dat een bijzonder, ontroerend, geweldig moment zijn!
Mijn buik krijgt nog elke dag veel knuffels en kusjes van de aanstaande grote broer!

31 weken

Wat ben ik ontzettend trots en dankbaar dat ik samen met mijn liefste zus en allerbeste vriendin zwanger mag zijn! Het is zo bijzonder om dit samen te kunnen meemaken en samen te kunnen delen en toeleven naar de komst van onze kindjes!

En hoe bijzonder moet het zijn voor onze lieve moeder! Ze heeft ons samen gedragen in haar buik en nu zijn haar volwassen dochters samen zwanger! In een paar weken tijd twee prachtige kleine wondertjes erbij!






Liefste zus, ik hou van je! We gaan samen genieten van de bijzonder tijd die voor ons ligt!

30 weken

Ons kleine schat heeft steeds minder ruimte in mijn buik en dat is soms te merken ook... Wat een getrappel zeg, heerlijk!
Ik voel me verder goed, maar merk langzaam wel dat het wat zwaarder wordt. Sneller buiten adem en sinds een week heb ik last van een beknelde zenuw in mijn rechterlies.
Dat is vooral heel vervelend als ik veel moet lopen en bewegen, maar zodra ik af en toe wat rust neem is het prima vol te houden.
Ben voor de zekerheid toch maar even naar de huisarts geweest, omdat mijn been soms haast wel verlamd leek en de pijn naar mijn hele been en bil doorstraalde.
Wat ik vermoedde werd dus bevestigd, een beknelde zenuw... Donderdag ga ik naar een fysio die gespecialiseerd is in zwangere vrouwen, daar ben ik vast in goede handen!

We zijn afgelopen weekend ook wat bezig geweest op het babykamertje en de boom staat inmiddels op de muur en samen met Luuk heb ik de vogeltjes erin geplakt.
Ook heb ik vandaag al wat kleertjes uitgezocht met Luuk als nieuwsgierige grote broer. Hij vindt al die kleertjes zo geweldig, trok op een gegeven moment allemaal shirtjes uit de kast, duwde die op mijn buik en riep: baby kleertjes aantrekken!

Wat ons kleine wonder als eerste aan zal krijgen hebben we ook al uitgezocht. Maar welke van de twee het gaat worden, dat wordt nog heel spannend!

29 weken

Ons kleintje blijft groeien en is nu ongeveer 36,5 cm en 1100 gram. In tegenstelling tot de eerste periode komt het kindje nu wel 200 en soms zelfs 300 gram per week aan.
Zelf ben ik nog niet zo heel veel aangekomen, 5 kilo ongeveer...maar dat zal de komende weken vast nog wel wat meer worden!

Afgelopen donderdag hadden we weer controle bij de verloskundige en alles was prima! Ze kon ons kindje mooi voelen bewegen en het hartje klopte weer fanatiek!
Deze week moet ik bloedprikken om te bepalen wat de bloedgroep van ons kindje zal zijn. Omdat ik zelf B-negatief ben wordt dit extra in de gaten gehouden. Luuk heeft als bloedgroep B-positief en dus heb ik tijdens zijn zwangerschap en vlak na de geboorte 2 injecties gehad, omdat je anders anti-stoffen aanmaakt voor een eventueel volgend kindje. Mooi dat ze dit kunnen onderzoeken en dat er iets aan te doen is, vroeger was dit namelijk de oorzaak van heel veel miskramen!

Luuk blijft het indrukwekkend vinden om mee te gaan en kijkt vol verwachting als ik moet gaan liggen en de verloskundige het hartje gaat zoeken.
Het is zo mooi om te zien dat hij steeds meer contact lijkt te zoeken met zijn broertje of zusje... Regelmatig komt hij bij me zitten, trekt mijn shirt omhoog en begint dan met de baby te praten of te knuffelen.
Het grappig is dat hij in de navel praat, alsof het kindje daardoor wat kan zien of horen! Zo grappig!
Afgelopen weekend gaf hij mijn buik allemaal kusjes en toen ik vroeg of hij nog wat tegen de baby wilde zeggen, zei hij: hajooooo baby, trein pelen?!
Ook vindt hij de voorbereidingen maar wat interessant. Als ik aan het haken ben roept hij standaard: mama, mooi maken, deken baby! En om duidelijk te maken dat hij echt wel snapt voor wie dat dekentje wordt, kwam hij pas met een bolletje wol aanlopen die hij tegen mijn navel aandrukte, waarbij hij zei: baby, wol, mama maken!

Wat genieten we ontzettend van onze Luuk! Wat is het toch een heerlijk ventje! Hij brengt zoveel vrolijkheid, is zo makkelijk en soms zo verrassend!
Wat een voorrecht en Zegen dat we straks nog een kindje krijgen! Wat zullen we daar ook weer ontzettend van gaan genieten!

28 weken

Ons ukkie blijft groeien, aan onze lijstje wordt gewerkt en ondertussen vliegt de tijd voorbij!
Onze babykamer is natuurlijk eigenlijk al wel klaar, maar toch willen we erg graag net even wat anders van maken dan hoe het kamertje bij Luuk was...
De basis blijft hetzelfde, maar ondertussen hebben we hele leuke ideeen voor de aankleding waardoor het kamertje toch ineens heel anders wordt!
Zo leuk om mee bezig te zijn, samen uit te zoeken en er zo opnieuw een heel warm plekje van te maken voor ons nieuwe wonder! We gaan er de komende tijd mee bezig en als het klaar is volgen de foto's!


Ook heb ik alweer de kriebels om van alles te maken. Net als bij Luuk ben ik weer bezig met een dekentje/omslagdoek. Bij Luuk moest het natuurlijk ook neutraal zijn en dus kozen we voor grijs. Dit dekentje wordt wit...en ja, je ziet het goed, ik maak er ook wat bloemetjes bij. Mocht er een klein meisje komen, dan maak ik die bloemetjes op het dekentje. Bij een jongetje komt er een stoere grijze rand langs...
En zo zit ik 's avonds met de beentjes omhoog voor de tv te haken. Heerlijk knus en zo heerlijk burgerlijk!
Natuurlijk kun je zulke dekentjes ook wel kopen, maar ik vind het zo speciaal om dit zelf voor ons kindje te maken en het is zo leuk om te doen en straks het resultaat te zien! Straks ligt er een prachtig klein kindje in...!

Vandaag is ook het kraampakket gebracht... Kreeg er wel een beetje de kriebels van hoor. Zo komt het stiekem toch wel dichtbij en ook al zie ik niet tegen de bevalling op, het blijft wel heel erg spannend hoe het allemaal zal gaan.
Gelukkig blijft de rust overheersen en het uitkijken naar het kleine wonder dat we van God mogen ontvangen! Wat een prachtig geschenk zal het zijn!

27 weken

Soms ben ik echt een beetje de tel kwijt...maar het is echt waar, we zijn alweer 27 weken zwanger en dus al op 2/3e van de zwangerschap!
De afgelopen week was ons kleintje zo ontzettend actief, echt niet meer normaal!
Bij Luuk lag de placenta aan de voorkant. Ik kon Luuk best goed voelen, maar nu ligt de placenta aan de achterkant en zijn de bewegingen dus zoveel sterker en zoveel duidelijker! Ik had niet verwacht dat dat zoveel zou schelen!
Soms schopt ons ukkie zo hard dat ik er echt van schrik en als hij/zij een rondje draait en zich afzet, golft mijn hele buik op en neer!
Tim heeft er al een paar keer met bewondering naar gekeken als ik op bed lag en dan hebben we zo'n lol samen! Het blijft zo wonderlijk om te zien en het is net alsof je even heel dichtbij elkaar bent!
Af en toe probeer ik het Luuk ook te laten voelen, maar hij snapt er nog niet echt iets van... Toen ik hem gister vertelde dat de baby wakker was en aan het schoppen, zei hij alleen maar: ja, baby boren! baby pakken!
Want ja, als de baby wakker is, waarom komt hij/zij er dan niet uit?
We moeten nog even geduld hebben.
Wat een rust dat we mogen weten dat de Hemelse Papa precies weet wanneer dit kindje geboren gaat worden en het tot die tijd in Zijn machtige handen houdt!

26 weken

De tijd vliegt voorbij, tenminste, zo ervaren wij dat...
Dan 'ineens' zijn we alweer 26 weken zwanger en komen veel dingen dichterbij...verlof, bezoek van de kraamzorg, laatste klusjes in huis...
We hebben afgelopen week maar even een lijstje gemaakt met wat we graag nog willen doen en wat nog gekocht moet worden. Gelukkig vallen deze lijstje mee hoor, maar ja, we moeten er wel mee aan de slag.
Ons prachtige kleintje blijft ook groeien en is nu ongeveer 33 cm en 720 gram. Rond deze tijd gaan de oogleden van ons kindje open. Ook worden de bewegingen steeds duidelijker en dat blijft zo wonderlijk om te ervaren!

Voor Luuk lijkt de komst van een klein broertje of zusje ook steeds meer te gaan leven. Hij leest nog steeds bijna elke dag het boekje: Bobbie wordt grote broer en leert daar blijkbaar heel veel van. Zo komt hij de laatste dagen regelmatig naar mij toerennen waarna hij kusje op mijn buik geeft en dan zegt: baby groeien, baby boren!
Het is zo lief om te zien hoe hij kusjes geeft en dan ineens roept: hajoo baby!
Wat kijken we uit naar het moment dat Luuk zijn kleine broertje of zusje kan bewonderen. Wat moet dat prachtig zijn!

25 weken

Daar zijn we weer...
Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat op deze blog heb geplaatst. Niet dat ik het zo druk heb gehad, maar toch is het er niet van gekomen.

We hebben ondertussen genoten van een heerlijke vakantie in Spanje! We zaten vlakbij
Barcelona en hebben genoten van deze prachtige stad, het heerlijke zwembad, een lekker zonnetje en vooral van elkaar!
Heerlijk hoor om even alle tijd voor elkaar te hebben en even niets te moeten...
Doordat we alle tijd voor elkaar hadden heeft Tim ons prachtige kleine wonder ook al een aantal keren kunnen voelen. Daarvoor riep ik hem ook weleens, omdat ik ons kindje voelde schoppen, maar dan was hij net te laat... Nu was hij de hele dag om me heen, dus toen we een keer op de hotelkamer waren en ons kindje weer druk aan het bewegen was, was het moment daar... Tim legde zijn handen op mijn buik en toen er een grote glimlach op zijn gezicht verscheen, wist ik genoeg! Wat een prachtig moment, echt weer een mijlpaal!
Nu voelt Tim ons kindje regelmatig en iedere keer weer laat het ons stilstaan bij het voorrecht dat we dit wonder opnieuw samen mogen beleven. Heel letterlijk hebben we dan even contact met ons kindje en is het weer even zo echt dat er een klein kindje aan het groeien is waar we straks de papa en mama van mogen zijn! Geweldig!

Ons kindje is ook flink gegroeid en ondertussen alweer 32,5 cm en ongeveer 650 gram.
De oortjes zijn ook steeds meer ontwikkeld en het kan nu steeds beter horen! Liedjes die we nu zingen kan ons kindje straks misschien wel herkennen!
Bij Luuk hebben we dat heel duidelijk meegemaakt met het liedje: 'Ik zal er voor je zijn...', wat ik ook gezongen heb tijdens het opdragen van Luuk.
Dat liedje zong ik heel vaak toen Luuk nog in mijn buik zat. Vanaf het moment dat Luuk geboren was en als hij soms onrustig of verdrietig was en ik begon dit liedje te zingen zag je hem helemaal ontspannen en rustig worden! Hij reageerde hier zo duidelijk op!
Nu nog komt hij soms even 'babytje spelen'...dan wil hij bij me liggen als een baby en moet ik een liedje voor hem zingen. En dan het liefst 'Ik zal er voor je zijn.'...
Zo bijzonder hoe muziek nu en dus zelfs in de buik al werkt!

Inmiddels hebben we ook de 2e verjaardag van Luuk gevierd! Wat een feest en wat een mooie dag! Luuk heeft er ontzettend van genoten!
Op zo'n dag kan je niet anders dan terugdenken aan de dag dat Luuk geboren werd en denk je stiekem ook al aan de komst van ons kleintje...
Wat kijken we ernaar uit!

20 weken

Vandaag was een hele mooie, maar toch ook wel spannende dag...
Om 16.00 uur hadden we de 20-weken echo. In tegenstelling tot de zwangerschap van Luuk was ik de uren ervoor best wel gespannen en zenuwachtig. We willen positief denken en van het goede uitgaan, maar wat als we ineens slecht nieuws krijgen?
Toch had het vertrouwen gelukkig de overhand en daarnaast keek ik er ontzettend naar uit om ons kleine wonder nog een laatste keer te mogen bekijken voordat we het over een week of 20 in onze armen mogen houden!

Ontzettend dankbaar zijn we dat we mogen terugkijken op een hele mooie, indrukwekkende echo. Alles is heel goed nagekeken en ze kon geen afwijkingen vinden!
Omdat ik ons kindje al een paar weken voelde en de laatste weken zelfs al best heel krachtig heeft ze eerst even gekeken waar de placenta lag. Die ligt aan de achterkant, terwijl die bij Luuk voor lag. Het klopt dus inderdaad dat de bewegingen nu al veel krachtiger zijn en dat ik het soms zelfs aan de buitenkant al denk te voelen.

Ons kleine wonder werkte prima mee, zwaaide af en toe en konden we prachtig bekijken! Zo indrukwekkend om het hartje en zelfs de verschillende hartkamertjes te zien, een maagje gevuld met vruchtwater wat betekend dat het kindje kan drinken, 10 vingertjes en 10 teentjes en een prachtig hoofdje wat betreft profiel op Luuk leek.
Wat ook heel bijzonder was, was dat het kindje precies zo met de armpjes lag als Luuk bij de verschillende echo's. Dit kindje had net als Luuk constant het ene armpje bij het hoofdje. Luuk is zelfs zo geboren en sliep de eerste weken vaak zo...
Misschien toevallig, maar voor ons weer even realiseren dat Luuk de grote broer is!
Terwijl we alles bekeken riepen Tim en ik af en toe dingen als: oh, wat mooi, wat bijzonder en het lijkt echt op Luuk, wat een prachtig kindje!
De echoscopiste moest telkens zo glimlachen en zei op een gegeven moment: Nou kleine uk, jij krijgt in ieder geval een papa en mama die nu al heel erg gek op je zijn en van je houden!
En dat is helemaal waar! Wat kijken we uit naar dit kindje en wat is het ontzettend welkom!

We zijn God ook zo dankbaar dat Hij dit kindje zo mooi heeft gemaakt en laat groeien in mijn buik! Opnieuw zijn we diep onder de indruk dat Hij dit leven geeft. We beseffen zo hoe ontzettend machtig en groot Hij is! En vooral zo ontzettend goed!

Heer U doorgrond en kent mij, want in de moederschoot,
Ben ik door U geweven, U bent oneindig groot!
Ik dank U voor dit wonder Heer, dat U mijn leven kent,
En wat er ook gebeuren zal, dat U steeds bij mij bent!


Ps: Op de ene foto zie je het armpje dat de hele tijd bij het hoofdje bleef. Op de andere foto zie je een voetje, wat nu al 3 cm is!

19 weken

Vorige week zondag, op moederdag, zijn we de trotse oom en tante geworden van een prachtig meisje: Renske!
Luuk is een hele stoere, grote neef, die zijn nichtje graag wil aaien en kusjes wil geven! Het is prachtig om te zien hoe hij onder de indruk is van zo'n klein babytje en er zo lief mee omgaat! Thuis vraagt hij de laatste tijd regelmatig: Tante Randa toe? Baby aaien en als we dan vragen hoe ze heet kan hij zelfs haar naam al zeggen! (Op zijn manier natuurlijk, maar voor ons heel herkenbaar).
Het gaat wel kriebelen hoor om hele trotse ouders te zien en zo'n mooi meisje.
Het heeft bij ons het verlangen naar ons kindje nog meer laten groeien. We kijken er zo naar uit, maar moeten nog even geduld hebben...

Ons prachtige, kleine wonder is alweer 22 cm en weegt nu ongeveer 250 gram!
Het blijft onvoorstelbaar dat er zoiets moois in me groeit en dat je er eigenlijk zo weinig van ziet... Gelukkig voel ik het wel heel regelmatig en de laatste week elke dag wel een keer. Zo'n heerlijk, vertrouwd gevoel, alsof je echt even contact met elkaar maakt.
Mooi om te zien hoe moedergevoelens ook nu al groeien en hoe je nu al zoveel om een klein kindje kunt geven, terwijl je het nog nooit hebt gezien!

In de kalender die we van de zwangerschap hebben staat elke week een stukje van de ontwikkeling. Zo staat er deze week dat de donshaartjes die het kindje de eerste tijd had, nu afvallen en plaats maken voor echte haartjes. Ons kindje heeft zelfs al echte wenkbrauwtjes! Wat zou ik graag even zien hoe ons kindje is, wat het wordt... Maar ja, we moeten nog een tijdje geduld hebben en dat is eigenlijk wel goed ook.
Volgende week maandag hebben we onze 20-weken echo en dan kunnen we weer even een 'kijkje nemen'. Wordt vervolgd...

17 weken

Gister alweer 17 weken zwanger en ik voel me ontzettend goed!
Helemaal niet meer misselijk en steeds meer energie!
Ons mini Lammetje doet het goed en af en toe kan ik genieten van hele kleine schopjes, zo heerlijk! Ons kindje is nu ongeveer 18 cm lang en 150 gram.

Vandaag bij de verloskundige het hartje weer gehoord... Toch altijd wel even spannend hoor als ze het niet gelijk kunnen vinden. Luuk stond naast me en toen hij het hartje hoorde riep hij spontaan: baby trommelen!
De verloskundige moest erg lachen van deze spontane intepretatie!
En als we het nu over de baby hebben, is dat toch wel het eerste wat hij meteen noemt...Baby buik, baby trommelen. Heerlijk ventje!

Mijn buikje begint steeds meer te groeien en mensen durven nu heel voorzichtig te vragen of ik misschien zwanger ben...
Tim is ontzettend trots op mijn buikje en het kan hem niet snel genoeg groeien. Regelmatig moet ik even poseren voor een foto.
Het blijft zo bijzonder om als gezinnetje toe te groeien naar de komst van ons nieuwe wonder. We kijken er nu al zo naar uit, maar genieten ook ontzettend van de tijd nu, het voorbereiden en uitkijken...

15 weken

Met een heerlijk zonnetje erbij, gaat in de tuin van alles groeien en bloeien. Prachtig om te zien hoe kleine knopje groter worden en er een bloem ontstaat.
Nog wonderlijker is het om te bedenken dat ons kindje groeit en groeit.
Ons kleine wonder is nu zo groot als een theelepeltje, 11 cm ongeveer en weegt nog geen 100 gram.
Afgelopen week was ook wel een bijzondere week. Toen ik woensdagavond op de bank lag voelde ik ineens ons kleintje bewegen! Als het de eerste zwangerschap was geweest had ik me waarschijnlijk afgevraagd of het wel ons kindje kon zijn... Maar omdat ik het al een keer heb meegemaakt, wist ik nu zonder twijfel dat dit een prachtig teken van leven van ons mini Lammetje was! Bij Luuk was ik 17 weken toen ik hem voor het eerst voelde, dus dit is best wel snel. Maar het scheelt alles dat ik nu weet wat het is en hoe het ongeveer voelt.
Het moment blijft ontzettend indrukwekkend en heeft ook zoiets intiems. Net alsof je even echt contact hebt met je kindje. Het maakte me stil van verwondering en tegelijk was ik helemaal enthousiast en heb ik gelijk mijn moeder gebeld.
Wat is het toch een prachtig voorrecht om dit kindje te mogen dragen!

14 weken

In mijn buik is het een drukte van jewelste. Ons kindje trappelt met de beentjes, maakt zelfs stapbewegingen, zwaait met de armpjes, balt de handen tot vuistjes, beweegt de teentjes en vingertjes en zwemt van de ene kant van mijn buik naar de andere kant heen en weer. Maar nog steeds kan ik het niet voelen. Die beweeglijkheid is heel goed voor het trainen van de spieren. Zelfs de stembanden van ons kindje zijn nu klaar! Alleen kan ons kindje natuurlijk nog geen geluid maken, want daar heeft hij of zij lucht voor nodig.

Dat de stembanden van Luuk het prima doen, ervaren we elke dag. Het is zo'n vrolijk mannetje, wat de hele dag door kletst en liedjes zingt.
Hij komt soms met de moeilijkste, vreemdste woorden en hoeft een liedje maar een paar keer te horen en hij zingt het al mee. Op zijn manier natuurlijk...
Sinds kort is zijn favoriet: 'Ik zag een kuikentje dat bij zijn moeder zat'.
Waarschijnlijk omdat hij helemaal gek is op de kippetjes die opa en oma in Zwijndrecht hebben. Als hij bij opa en oma is mag hij samen met opa bij de kipjes in het hok gaan kijken of er een ei ligt. Trots roept hij dan: ei, ei en soms mag hij het heel voorzichtig bij oma brengen. Hij is er zo vol van dat hij zelfs regelmatig voor de kipjes en opa wil bidden. Voordat hij zijn boterhammetje eet, doet hij zijn handjes voor zijn ogen en vanmiddag bad hij: Opa aaien, kippies aaien, ei, opa kussie, kippies, amen!
Het is zo geweldig om hem te horen zingen en vooral omdat hij er zijn eigen humoristische versie van maakt:


In de saduw van uw vleutels,
wil ik aaien, wil ik aaien,
In de saduw van uw vleutels,
wil ik aaien, oh ja!

(Origineel: In de schaduw van uw vleugels,
wil ik schuilen, wil ik schuilen,
In de schaduw van uw vleugels,
wil ik schuilen, oh Heer.)

13 weken

Ons kindje blijft groeien en langzaam aan begint dat ook voor de buitenwereld zichtbaar te worden! Riep ik een paar weken geleden nog dat ik nog lang niet aan zwangerschapskelding toe was, nu zitten 'normale' broeken me echt veel te strak en begint er langzaam een buikje te komen.
Tim vindt het prachtig en die buik kan van hem niet snel genoeg komen!
Zelf kijk ik ontzettend uit naar het moment dat ik ons kindje voor het eerst ga voelen. Ik weet nog goed hoe bijzonder ik dat vond en wat een wonder als je je steeds meer gaat beseffen dat er iets in je leeft! Iets....? Ons kindje, een prachtig wonder! Luuk voelde ik met 17 weken, dus waarschijnlijk nog een paar weekjes geduld...
En zo zijn er telkens weer mijlpalen, momenten dat het even heel werkelijk wordt.

Ander geweldig groot nieuws is dat mijn lieve tweelingzus ook zwanger is!
Het is zo onvoorstelbaar, zo wonderlijk en ik ben zo gelukkig dat Jael ook grote zus wordt! Rachel is op dit moment ongeveer 7 weken zwanger, dus we schelen ongeveer 6 weken. Jael en Luuk schelen 8 maanden en zijn echte vriendjes, deze kleine wondertjes schelen straks bijna niets en gaan dus echt samen opgroeien!
Het is zo heerlijk om samen te kunnen genieten, ondanks de misselijkheid, samen te klagen over kwaaltjes en plannetjes te maken voor de babykamer!
Ons verlof loopt voor een gedeelte ook samen en daar gaan we natuurlijk mooi gebruik van maken! Veel bij elkaar zijn en samen genieten van de eerste weken!
Voor oma Anneke moet het allemaal nog wel even landen hoor... Straks in een paar weken tijd twee kleinkinderen erbij en twee dochters met een dikke buik!
Aan de andere kant kan ze niet wachten en heeft ze nu een dubbel excuus om weer eens langs die babykleertjes te lopen en zelf van alles te maken!

Wat zijn we dankbaar. Dankbaar dat God leven geeft!

Hallo papa, hallo mama, hallo grote broer!

Vandaag was het dan zover...een spannend moment waarop we ons kleintje weer even mochten bewonderen!
De hele dag was ik al ontzettend misselijk en zelfs vlak voor de echo moest ik nog overgeven. Het moest dus haast wel goed zijn, maar dan nog, het moment dat je gaat liggen en ze gaan kijken is zo spannend!

Gelukkig zagen we al snel een prachtig klein kindje wat heel druk aan het bewegen was. Onbeschrijfelijk wat er door me heen ging toen we de armpjes zagen zwaaien en de beentje zagen trappelen. Hoe klein ook, het is al zo'n echt mini mensje!
Bijzonder was het moment dat ons kleintje het hoofdje naar ons toe draaide en het ene armpje begon te bewegen, alsof het zwaaide! Hallo papa, hallo mama, hallo grote broer, hier ben ik!
Daarna werd meteen wel duidelijk dat het een broertje of zusje van Luuk wordt, het handje ging naar het mondje en ons kleintje begon te duimen(zie foto). Toen ik naast me keek zag ik Luuk bij Tim op schoot zitten, duimpje in zijn mond...

De uitgerekende datum is inmiddels vastgelegd op 9 oktober. Aanstaande zondag ben ik dus 12 weken zwanger.
Wat zijn we dankbaar dat alles er zo goed uitzag en ons kindje zo heerlijk levendig is! Ook de komende tijd mogen we erop vertrouwen dat God het nog verder zal laten groeien en dat Hij erbij is!

11 weken

Als we aan Luuk vragen of hij een broertje of zusje wil, zegt hij vaak: allebei!
Natuurlijk houdt het ons stiekem ook al wel een beetje bezig, want krijgen we nog zo'n stoer ventje of komt er een meisje?
Al vanaf de bevruchting staat vast of we een jongen of meisje krijgen, maar in deze week wordt dat ook zichtbaar.
Toch laten we ons ook dit keer weer verrassen en natuurlijk lijkt het ons geweldig om een meisje te krijgen. Maar het allerbelangrijkste, hoe cliché ook, is dat ons kleintje helemaal gezond zal zijn!
Helaas is de misselijkheid er nog steeds en soms ben ik het helemaal zat. Maar het is wel een teken dat de hormonen flink door mijn lijf gieren en ons kleintje goed groeit!
Aanstaande donderdag om 16.00 uur krijgen we onze 12-weken echo. We zijn er heel rustig onder, maar natuurlijk is het ook best spannend! Het is toch weer een mijlpaal.
We kijken er ontzetend naar uit om ons mini Lammetje weer even te bewonderen! Na donderdag horen jullie hoe het was, met natuurlijk weer de resultaten van de fotoshoot!

10 weken

Wat gaat de tijd toch eigenlijk snel... Gisteren alweer 10 weken zwanger. Natuurlijk is dat toch heel pril, maar als je je bedenkt dat 1/4 van de zwangerschap er al op zit, dan lijkt het ineens toch best wel wat.
Ons mini Lammetje is nog steeds mini, maar alweer wat gegroeid en nu zo'n 4,5 cm!
De eerste mijlpaal is bereikt, ons kindje is helemaal compleet. Vanaf nu gaat het alleen nog maar groeien. Natuurlijk is het nog lang niet levensvatbaar en duurt het nog maanden voordat de organen gerijpt zijn en zich verder hebben ontwikkeld. Maar alles wat er hoort te zitten, zit er nu! Zelf een boven- en een onderkaak, waarin al twintig kleine bobbeltjes zitten die na de geboorte melktandjes worden. En boven op het hoofdje groeit al een beetje haar!
Van Rachel kreeg ik een speldje met twee hele kleine handjes. De handjes van een kindje van 10 weken oud. Op het kaartje dat erbij zit staat: precious hands. Ook hier staat uitgelegd dat eigenlijk alles al klaar is aan het kindje en het zelfs al nageltjes heeft!
Kostbare handjes, dat zijn het inderdaad! Wat een rust dat we mogen weten dat er Iemand is die dit kleine, kostbare leventje in Zijn grote, sterke handen houdt!

Wat een wonder...

Al een tijdje voelde ik me 'anders' en omdat eigenlijk mijn hele lichaam zo duidelijk aangaf dat ik zwanger was, besloten we donderdag 3 februari een test te doen. Na een zwangerschap die op 12 oktober helaas eindigde in een miskraam, kon vooral Tim zich niet voorstellen dat we zo snel alweer zwanger zouden zijn.
En dus deed Tim lekker nonchalant de afwas, terwijl ik naar het schermpje tuurde. En toen kwam het er toch echt te staan: ZWANGER! Het enige wat ik kon roepen was: Tim, oh kijk, kijk! Wat geweldig, we mogen weer uitkijken naar een kindje!
Helemaal door de miskraam voelde we allebei wel dat de komende weken heel spannend zouden worden.
En spannend werd het inderdaad...
Op 21 februari kregen we onze eerste echo, we zouden maximaal 9 weken kunnen zijn, maar verwachten flink teruggezet te worden. Wat een geweldig nieuws dat er een heel klein kindje zichtbaar werd en nog belangrijker een hartje dat klopte!
Ons mini Lammetje was echt mini: 0,65 cm en waarschijnlijk ongeveer 6 weken.


Met 3 weken mochten we terug komen om de termijn te bepalen. Opgelucht en heel erg blij gingen we naar huis!
Maandag 28 februari leek onze droom ineens helemaal weggeslagen. Ineens veel bloedverlies en na een nacht bijna niet slapen mochten we dinsdag 1 maart voor een spoedecho komen. We hadden er allebei helemaal geen goed gevoel over. Rachel en mama waren al naar Enschede gekomen...dit kon toch niet waar zijn...twee keer achter elkaar een miskraam? Verdrietig en ontdaan zaten we bij het echobureau, zelfs de echoscopiste gaf achteraf aan niet veel hoop te hebben...
We waren echt met stomheid geslagen toen we haar ineens hoorde zeggen: Ik zie een kindje wat heel goed gegroeid is en een hartje dat prima klopt!


Ons kleine wonder dat vorige week nog op 6 weken geschat werd, was nu zo groot als een kindje van 8 weken! Van de bloeding was niets te zien, de echoscopiste vertelde ons dat er waarschijnlijk een tweede vruchtje wat nooit ontwikkeld is heeft losgelaten. Een raar idee, maar omdat we er geen zekerheid over hebben, willen we ons richten op ons kleine wonder dat leeft!!!

Zo, dat zijn een beetje de afgelopen weken...onze gedachten, belevenissen en gevoelens..
Wat overheerst is de dankbaarheid naar onze Hemelse Vader! Toen afgelopen dinsdag alles mis leek, was het liedje dat telkens door mijn hoofd ging:
Groot is Uw trouw o Heer, mijn God en Vader.
Gij geeft ons vrede, vergeving van zonden,
En Uw nabijheid die sterkt en die leidt.
Kracht voor vandaag, blijde hoop voor de toekomst,
Gij geeft het leven tot in eeuwigheid!
God is zo goed en zo trouw en we voelen ons klein, maar zo dankbaar dat we weer een wonder uit Zijn had mogen ontvangen!

Vanaf nu proberen we net als bij Luuk iedere week een blog te plaatsen. Zijn dagboek kun je trouwens ook nog teruglezen in het archief.
Veel leesplezier! Oh ja, leuk als jullie af en toe reageren!!! Bij Luuk hebben we het hele dagboek van de website ingeplakt in een plakboek inclusief alle reacties van jullie!